صحبت از هجر مکـن بنده ی ناخورده و مست

که خدا از رگ گــــردن به تو نزدیک تر است

تو زمن دور نئی ، باز کـــــــــــــــــنارت هستم

هر کجا می روی از من نتوانی که گـُـــــسست

یادم آرام دهِ لحـــــــــــــــــظه ی طوفانی توست

یاد ما باش ، چو طوفان دلت کرد نشـــــــــست

مادرت گرچه تو را مظــــــهر مهر است و وفا

لطف ما بیش تر از مادر تو بوده و هســـــــــت

بنده ی ما !، اگـــــــــر از ما بـِبُری ، می دوزیم

بارها رشــــــــــــته ی پیوند تو را خواهم بست

ما درون دل ونیات تو را ، می دانیـــــــــــــــم

رسم مردی نبود پیش ِخدا ، غـــــــــــیر پرست

بهترین حفظ کننده ست خـــــــــــــــداوند حکیم

تا خدایت پر ِپرواز، پَرَت از چه شکــــــست ؟